کد مطلب:37657 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » اهل بيت

خواهشمندم تمام دلايلي را كه بر حقانيت خلافت اميرالمؤمنين كه بنابر شنيدههايم دوازده مورد ميباشد، دلالت دارد، برايم بنويسيد.

در آغاز شايان ذكر است: دلايل براي حقانيت خلافت اميرالمؤمنين، علي(ع) به دوازده مورد منحصر نمي شود، بلكه بيشتر است. علامةحلي در كتاب نهج الحق براي اثبات امامت و ولايت علي(ع) به هشتاد و هشت مورد از قرآن استناد نموده كه بنابر احاديثي كه در كتاب هاي مشهور اهل سنت از پيامبر(ص) نقل شده است، همة آنها نمايانگر ابعاد شخصيت و امامت علي(ع) ميباشند.

قاضي نور الله تستري در كتاب احقاق الحق نود و چهار مورد ديگر از قرآن را با استناد از سي و هفت كتاب معتبر از اهل سنت در اثبات امامت و ولايت علي(ع) نقل كرده است.[1]

اما در مورد اين كه ما در اين فرصت اندك همة آنها را براي شما بنويسيم، مقدور نيست، بلكه تنها بهذكر چند دليل اكتفا ميشود.

در آغاز، توجه شما را به چند نكته جلب ميكنيم:

1ـ پيامبر(ص)در راه تبليغ دين اسلام به مدت بيست و سه سال تلاش كرد و توانست حكومت اسلامي را تشكيل دهد تا در پرتو آن، احكام دين پياده شود. سرانجام در سال يازدهم هجرت ديده از جهان فرو بست.

با رحلت حضرت هر چند وحي و نبوت پايان يافت ولي وظايفي كه بر دوش حضرت بود (غير از مسؤوليت اخذ و ابلاغ وحي) پايان نيافت، بنابر اين لازم بود پس از درگذشت حضرتك فردي با ويژگي هاي لازم وظايف و مسئوليت هاي مذكور را بر دوش گيرد، آن دو چيز بود: يك تفسير و تبيين معصومانه از دين يا مرجعيت ديني و ديگري رهبري سياسي جامعة اسلامي كه در پرتو آن، دين تقويت گردد و احكامش اجرا شود. اين دو وظيفه، وظايف امامت و رهبري جامعة اسلامي است.

2ـ به مقتضاي رهنمود عقل مي گوييم: اگر فردي در پي اصلاح و هدايت مردم با زحمات فراوات و در طول ساليان دراز طرحي را پياده كند و براي جامعة بشري، روش با ارزشي را ابلاغ نمايد و آن را به اجرا بگذارد، طبيعي است كه بايستي براي بقا و استمرار آن بلكه رشد و بالندگي آن چاره انديشي نمايد و به هيچ وجه روا نيست بنايي را كه با زحمات فراوان آن را تأسيس نموده است، براي حفظ آن از خطرات آينده، هيچ نوع پيشگيري به عمل نياورد و متولي و مسؤولي را براي حفظش معرفي ننمايد.

پيامبر اسلام(ص) طرحي را پايه گذاري كرد؛ بهترين دين را به مردم عرضه كرد، و آن را جاودانه معرفي نمود. با آوردن اين دين تحوگل عميقي در جهان بشريت ايجاد كرد و شاولدة تمدني بزرگ را پي ريزي نمود، نيز فرهنگ جزيره العرب را از جاهليت به مدنيت سوق داد؛ مردم پراكنده را متحد كرد و حكومت مركزي تشكيل داد. با توجه اين امور معقول نيست كه براي رهبري آينده فكري نكرده و چاره اي نيانديشيده باشد.

با مراجعه به تاريخ صدر اسلام، و با در نظر گرفتن اوضاع منطقه و وجود دشمنهايي چون حكومت روم و ايران و منافقان، و نوپايي جامعة ديني و عدم استحكام عقايد و اصول و احكام ديني، معقول نيست. اين آيين با ارزش را بدون رهبر به حال خود رها كند. حكمت، آگاهي و ژرف انديشي پيامبر(ص) ايجاب ميكرد كه در اين باره اقدام نمايد.

3ـ حال كه به حكم خِرَد لازم است كه پيامبر(ص) براي آينده چاره انديشي كند، در اين خصوص دو گونه متصور است: يكي اين كه فردي را براي جانشيني مشخص كند و راه آينده را با جانشين فردي ترسيم نمايد؛ ديگر اين كه اين كار را بر عهدة مردم بگذارد. باتوجه به واقعيت هاي آن زمان و محتواي دين و عدم سابقه در تعيين رهبري توسط مردم و ... گزينةدوم نادرست به نظر ميرسد و گزينة اوّل خرد پسند است. يك سري آيات و روايات نيز به اين سخن دلالت دارد.

آري پيامبر امام علي(ع) را جانشين خويش معرفي كرد. حضرت در اين باره از راههاي متعددي وارد شد:

يكي از راه ها بيان ذكر فضايل، برتري ها ولياقت هاي بي مانند علي بن ابي طالب(ع) است، به گونه اي كه به فرض اگر پيامبر فردي را براي جانشيني معيّن نكرده باشد، با توجه به رهنمودهاي وحياني و عقلاني، مسلمانان وظيفه داشتند رهبري بهترين فرد؛ يعني علي را بپذيرند.

روايات نبوي در اين خصوص بسيار است، از جمله فرمود: علي سرور و سالار مؤمنان، امام پرهيزگاران و خاتم الوصيين است.

علي حجت خدا، پرچم هدايت، منار ايمان و تقسيم كنندة بهشت و جهنم است.

علي وارث من، وارث علم من، اميرمؤمنان و بهترين جانشين من است.

علي صاحب سرِّ من، صاحب پرچمِ من، باب علم من و اولين مسلمان است.

علي داناترين فرد از امت من و عادل ترين آنان است.

من و علي دو پدر اين امت هستيم.1[2]

و رواياتي نيز هست كه به بيان لزوم پيروي از اهل بيت، به ويژه به بيان امامت امام علي(ع) پرداخته است. اين روايات بسيار است، از جمله:

1ـ حديث يور الدار: بعد از گذشت حدود سه سال از بعثت پيامبر و دعوت مخفي حضرت، خدا پيامبرش را مأمور ساخت كه دعوت خويش را آشكار سازد كه آية و انذر عشيرتك الاقربين[3] در اين مورد نازل شد.

پيامبر(ص) بزرگان بني هاشم را جمع كرد و فرمود: من خير دنيا و آخرت را براي شما آورده ام. خداوند به من دستور داده است كه شما را به آن دعوت كنم. كدام يك از شما مرا در نشر اين آيين ياري ميكند تا برادر، وصي و جانشين من ميان شما باشد؟

حضرت سه بار اين سخن را تكرار كرد و هر سه بار تنها علي(ع) آمادگي خود را اعلان نمود.[4]

2ـ حديث منزلت: پيامبر بزرگ اسلام(ص) منزلت و مقام اميرمؤمنان(ع) را نسبت به خود، همان منزلت و مقام هارون به موسي معرفي كرد و فرمود: اي علي، تو نسبت به من همانند هارون براي موسي هستي، جز اين كه هارون پيامبر بود ولي بعد از من پيامبري وجود ندارد. بنابراين تو به غير از مقام نبوت همة مقام هاي هارون را داري.[5]

قرآن ميگويد: هارون برادر،[6] وزير[7] و خليفة حضرت موسي بود.[8]

بنابراين امام علي(ع) وصي، وزير و جانشين پيامبر است.

3ـ حديث سفينه: پيامبر (ص) اهل بيت خويش را به كشتي نوح تشبيه كرد كه هر كس بر آن نشست، نجات يافت و هر كس از آن تخلف كرد، هلاك شد.[9] بنابراين بايد مسلمانان به اهل بيت پناه ببرند و اين يگانه راه است، همانگونه كه پناه بردن به كشتي نوح يگانه راه نجات بود.

4ـ حديث امامان امت يا حديث نجوم: پيامبر(ص) فرمود: همان گونه كه ستارگان وسيلة نجات اهل زمين از غرق شدن در دريا هستند، اهل بيت من نيز ماية نجات امت از دو دستگي هستند. اگر گروهي از عرب ها با آنان به مخالفت برخيزند، دچار اختلاف و در نتيجه حزب شيطان مي گردند.[10]

بنابراين امت پيامبر(ص) مي بايست به پيروي از اهل بيت اهتمام ورزند تا به رستگار برسند.

5ـ حديث ثقلين: پيامبر(ص) بارها امتش را به تمسك به دو چيز پر ارزش (قرآن و اهل بيت) سفارش نمود و فرمود: تمسك به اين دو ماية هدايت است. اين دو تا روز قيامت با هم هستند.[11]

بنابراين، همان گونه كه قرآن به حق است، اهل بيت پيامبر هم به حق اند و تمسك به هر دو واجب.

6ـ حديث غدير: پيامبر اسلام(ص) در بازگشت از حجه الوداع مسلمانان را در محلي به نام غدير خم جمع نمود و به همگان اعلان نمود كه بعد از من علي مولا و رهبر شما است.[12]

افزون بر اين ها يك سري از آيات قرآن با توجه به تفسير و تبيين پيامبر(ص) در اين باره به خوبي بر امامت حضرت علي(ع) دلالت دارد، مانند:

1ـ آية تبليغ (مائده (5) آية 67)؛

2ـ آية ولايت (مائده آية 55)؛

3ـ آية اولي الامر (نساء (4) آيه 59)؛

4ـ آية صادقين (برائت (9) آية 119)؛

5ـ آية قربي (شوري (42) آية 23)؛

6ـ آية كمال دين و تمام نعمت (مائده، آية 4).

در صورت تمايل مي توانيد به كتاب هايي كه در اين زمينه نوشته شده است. مراجعه نماييد، از جمله: